Zmiany metaboliczne w cukrzycy typu II spowodowane są zarówno obecnością oporności na działanie insuliny, jak i zaburzeniem jej wydzielania przez komórki trzustki. Oznacza to, że insulina nie może w pełni spełniać swojej funkcji, ponieważ zmniejsza się wrażliwość tkanek na działanie insuliny. Do utrzymania odpowiedniej regulacji metabolizmu w takich warunkach potrzeba coraz więcej insuliny, której trzustka nie jest już w stanie dostarczyć. Zatem leczenie cukrzycy typu II powinno mieć na celu przede wszystkim obniżenie poziomu glukozy we krwi oraz zwiększenie wrażliwości tkanek na działanie insuliny. Idealna do tego jest dieta pudełkowa dla osób z cukrzycą.
Dlaczego warto zdecydować się na dietę?
Najczęstszą przyczyną cukrzycy typu II jest otyłość i przejadanie się. Dlatego normalizacja wzorców żywieniowych będzie pierwszym krokiem w normalizacji poziomu glukozy we krwi. Ze względu na specyfikę metabolizmu i regulacji hormonalnej organizmu, do wzrostu wrażliwości tkanek na insulinę przyczynia się także przestrzeganie diety i regularna aktywność fizyczna. Na późniejszych etapach choroby konieczne jest powołanie leków hipoglikemizujących, a tym bardziej preparatów insulinowych. Dieta w dużej mierze zależy od indywidualnych cech organizmu każdego pacjenta. Po postawieniu diagnozy lekarz na pewno udzieli Ci zaleceń dotyczących diety i ćwiczeń. W tym artykule przedstawimy tylko ogólne zalecenia dotyczące diety w tej chorobie.
Dieta cukrzycowa
Pacjenci z cukrzycą typu II potrzebują diety na całe życie, dlatego warto wybrać dietę smaczną i urozmaiconą, ale jednocześnie przyczyniającą się do redukcji masy ciała i normalizacji poziomu glukozy we krwi. Zawartość kalorii w wybranej diecie powinna przyczynić się do utraty wagi. Ograniczenie wchłaniania składników odżywczych w organizmie prowadzi do tego, że zapasy energii, zachowane w postaci tkanki tłuszczowej, zaczynają być spożywane, tłuszcz jest „spalany”, a człowiek traci na wadze. Wymagana dzienna ilość kalorii w pożywieniu zależy od wagi, aktywności fizycznej, charakteru pracy i przyjmowanych leków. Zawartość kalorii w diecie należy omówić z lekarzem. W większości przypadków zalecane jest zmniejszenie dziennego spożycia kalorii do 1000-1200 kcal dla kobiet i do 1200-1600 kcal dla mężczyzn.
Co jeść a czego nie?
Dieta sprowadza się do ograniczania spożywania wysokokalorycznych pokarmów i pokarmów znacznie zwiększających poziom glukozy we krwi. Za wysokokaloryczne uważa się: masło (w tym olej roślinny), śmietana, majonez, margaryna, smalec, kiełbasy, wędliny, wędliny, tłuste mięso, tłuste ryby, podroby mięsne, skórka drobiowa, sery (ponad 30% tłuszczu), śmietana, tłusty twarożek, orzechy, nasiona itp. Następujące produkty mają silne działanie zwiększające zawartość cukru: cukier, miód, czekolada, suszone owoce, wyroby cukiernicze, dżemy, kwas chlebowy, soki owocowe i lemoniady (w tym „Cola”, „Fanta”, „Pepsi” itp.). W diecie będą dominować pokarmy zawierające dużo wody i błonnika roślinnego, a także chude mięso i ryby, niskotłuszczowe produkty mleczne. Można jeść surowe lub gotowane warzywa bez ograniczeń, z wyjątkiem ziemniaków (kapusta, kalafior, marchew, buraki, rzepa, rzodkiewka, ogórki, pomidory, zioła). Należy wybierać napoje z nieodżywczymi substancjami słodzącymi lub bez cukru. Nieodżywcze substancje słodzące obejmują aspartam, sacharynę, cyklaminian, stawiozyd (sukrazyd, aspartam, Surel, SusLux itp.). Niestety większość dzisiejszych słodyczy dla diabetyków zawiera wysokokaloryczne substytuty cukru. Nie podnoszą tak bardzo poziomu cukru we krwi, ale nie różnią się kaloriami od glukozy. Są bezwzględnie przeciwwskazane u pacjentów z nadwagą.
